Smederevo je grad u Podunavskom okrugu. Nalazi se na obalama Dunava u severoistočnom delu Srbije. Od prestonice, Beograda, udaljeno je svega 46 km. Osnovni potencijal grada Smedereva je upravo karakterističan mikropoložaj odnosno izuzetno povoljan geosaobraćajni položaj između dva evropska koridora - kopnenog X - auto-put i vodnog - VII - Dunav. Grad Smederevo zahvata blago zatalasano nizijsko područje južnog oboda Panonskog basena, u krajnjem severo-istočnom delu Šumadije. Teritorija grada pripada Podunavlju i donjem Pomoravlju. Prostire se neposredno ispred ušća Velike Morave u Dunav, pri čemu (u hidrografskom pogledu) najvećim delom pripada slivu Velike Morave. Ukupna površina grada Smedereva iznosi 481,7km2. U mreži naselja (gradova), Smederevo je regionalni centar. Funkcionalno područje Smedereva obuhvata teritorije opština Smederevo, Smederevska Palanka i Velika Plana, sa približno 230.000 stanovnika. Teritoriju Opštine čine područja 27 naseljeneh mesta, koje ulaze u njen sastav.

Samo su retki srpski gradovi nastajali onako kako je Smederevo nastalo. Za razliku od onih koji su gradovima postali tako što su izrasli iz sela i drugih naselja, despot Đurađ Branković je Grad Smederevo podigao sa namenom da bude prestonica. Posle pada poslednje srednjovekovne srpske prestonice pod tursku vlast 1459. godine, Grad je izgubio svoj značaj. Kasnije Smederevo, ono koje je u 19. veku raslo uz zidine Grada pod turskom vlašću, Karađorđe je učinio prestonicom srpskom, da bi se od tada razvijalo kao varoš trgovačka i iznova gospodska. O grandioznosti srednjovekovnog Smedereva posvedočiće i podaci da su na despotovom dvoru napisane 24 knjige, da je sam Đurađ, budući jedan od najobrazovanijih evropskih vladara, imao za ono vreme bogatu biblioteku, da je Kir Stefan Srbin komponovao duhovnu muziku, te zapis da je "... poput antičkog pozorišta..." spektakularan bio doček moštiju Svetoga Luke koje su u gradu čuvane do pada Smedereva pod tursku vlast. "Predeo slikan čajem", naziv je one lepote od prirode Smederevu darivane, koju književnik Milorad Pavić opisuje zagledan sa terase vile Obrenovića na Plavincu. I Dositej Obradović, pre njega, 1806. godine, zadivljen lepotom ovog kraja, smederevsko Jugovo naziva zemaljskim rajem.